bizim ev miydi, değil miydi; yaz mıydı, kış mıydı; üstümde turuncu şeritleri olan bir kazak vardı. sonra bir kolye yapmaya kalktım kendime, ucunda böyle yuvarlak bir şey vardı, turuncu bir ipi. sonra düşündüm, "bunu takayım mı acaba?" diye. banu güven geldi. elimden kaptığı gibi ipi, güzelce bir şekil de verip, boynuma takıverdi. "çok güzel oldu" dedi. "tamam" dedim, "çıkarmam o zaman". bizim bakkal mıydı, benim odam mıydı neydi; raflarda şişeler şişeler, camekanın içinde şunlar bunlar; rafın arkasına geçti. napıyor diye baktım. elinde bir şişe, kanyak şişesi. bardak bulmuş koyuyor. "yayının yok mu senin?" dedim, "içelim" dedi. hafif miydim, ürkek mi, tedirgin miydim, mutlu mu yatağa uzandım.
tavana bakmaya başladım uzun uzun. turunculu bir ip şart...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder